Geluk bij een (tennis)ongeluk (Veluws Nieuws)

Vorige week mocht ik, na vijftien jaar geen racket meer te hebben aangeraakt, op maandagochtend weer een balletje slaan bij T.V.Epe. Noem het senioren overmoed, een slechte voorbereiding of gewoon domme pech, maar na een aantal luttele minuten was ik met een afgescheurde achillespees op weg naar Isala in Zwolle. De draad weer oppakken bleek toch wat ingewikkelder dan ik had gedacht. Mijn behandelplan bestaat nu uit minimaal tien weken gips, waarvan de eerste tijd vooral in een rolstoel moet worden doorgebracht. Heel vervelend, maar het geeft mij voldoende tijd om eens goed na te denken. Niet over Wimbledon of Roland Garros, die lagen al nooit binnen mijn mogelijkheden. Maar wel over een comeback in Epe, een bescheiden rentree op de ooit zo vertrouwde gravelbanen. Zou dit alsnog haalbaar zijn?