Column: De zoektocht naar een PlayStation 5 (GameQuarter)

Het is 18 juni 2020. Ik zit aan mijn beeldscherm gekluisterd in afwachting voor de eerste, echte onthulling van de PlayStation 5. Een showcase waarin we meer dan een glimp kunnen opvangen van de nieuwe console van Sony. Een serie aan games flitst aan mijn ogen voorbij. Spider-Man: Miles Morales heeft mijn aandacht, waarna Ratchet & Clank: Rift Apart een glimlach op mijn gezicht doet toveren. Niet alles wat volgt weet mij echt te interesseren. De afsluiting met Horizon: Forbidden West imponeert dan wel weer. En dan is de console opeens daar. Een gigantische witte router die in twee edities gaat worden uitgegeven: een digital edition en een disc edition. De eerste radertjes in mijn hoofd beginnen te ratelen. Aan welke uitgave zal ik mijn zuurverdiende centen uitgeven? Wat zou het prijsverschil zijn? Is dat het waard? Hoeveel van mijn laatste games heb ik nu daadwerkelijk fysiek gekocht. Niks toch? Ook recensie-exemplaren komen doorgaans digitaal binnen, daar hoef ik het dus ook niet voor te doen. Lastig, of weet ik het stiekem al?Ja, stiekem wel. Want als ik iets koop, moet het het beste van het beste zijn. Of het nu over een spelcomputer of een dunschiller gaat. Een PS5 met disc drive heeft nu eenmaal meer opties, dus dan is dat het beste. Punt uit. Een pre-order overweeg ik niet. Nog nooit eerder heb ik een console op de releasedag in huis gehaald. Vaak zat daar op z’n minst wel een maand of twee tussen. Even de kat uit de boom kijken. Is de console wel zo stabiel als alle promotiepraatjes doen geloven? Daar had ik altijd een paar maanden de tijd voor om achter te komen. Enkel bij de PlayStation 3 heb ik wat sneller moeten handelen toen de backwards compatibility in het geding kwam. Uiteindelijk overleefde deze console het niet, toeval of niet.Het is inmiddels begin november en de release van de PlayStation 5 staat voor de deur. Het begint te kriebelen. Hoeveel mensen hebben nu daadwerkelijk klachten over een launch-exemplaar? Weinig, besef ik me. Mis ...