In het donkerste uur van de nacht zie ik mijzelf geneeskunde studeren, zodat ik mijn moeder medicijnen kan sturen (De Gelderlander Arnhem e.o.)

,,Mama! Moeder? Ik smeek je, word wakker!`` Ik riep mijn moeder die bewusteloos raakte aan de lijn tijdens het bellen. Drie minuten was ik stil, ik voelde me verlamd en keek machteloos naar mijn moeder. Ik dacht dat dit het einde was voor haar. Later sprak ik mijn broer. `Dit heeft ze veel vaker, sinds jij moest vluchten.`