Op de rol: Scheren en slaan (Rechtspraak.nl)

Verslag van een rechtszittingLeroy (31) heeft 1 boek in huis: een boek uit de jaren 60 met apocriefen (`verborgen´ geschriften die de RK-kerk niet tot de canon van de Bijbel rekent). Die apocriefen moeten zijn kinderen heel serieus nemen. Dochtertje Hope* van 9 is om de week een weekend bij haar vader en in de zomervakantie logeert ze 3 weken bij hem in Den Haag. Ze moet dan altijd een paar pagina´s uit het boek overschrijven en de moeilijke woorden opzoeken in de dikke Van Dale. `Want als ze naar het vwo gaat, dan is daar wat voor nodig.´ Als vader erachter komt dat zijn dochter niet de pagina´s heeft overgeschreven, `knapt er wat´ in hem. `Je bent een ondankbaar kind. Ik hoop dat je gaat branden in de hel´, zou hij hebben geschreeuwd. Moest Hope zich eerder opdrukken, met haar vuisten tegen een bokszak slaan of rondjes rennen als haar `huiswerk´ niet deugde, nu pakt vader de tondeuse en scheert haar dikke krullenbos van haar hoofd. Hope wil alleen maar weg en stapt op die 29ste juli van 2018 op de trein naar Amsterdam. In de hoofdstad aangekomen, vertelt ze oma wat er is gebeurd in Den Haag. Leroy verdwijnt daarop 18 dagen achter slot en grendel, waarna de reclassering hem verder aan banden legt.VuistVader kan wel zeggen dat hij Hope niet heeft geslagen, maar Hope vertelt een ander verhaal. `Zij vertelde haar oma dat u haar op haar voorhoofd had geslagen. Ze had ook pijn aan haar vingers´, houdt politierechter Wallet Leroy voor. Als Hope in Amsterdam naar het ziekenhuis gaat voor haar hand, blijkt dat haar linker duim is gebroken. Niet zijn schuld, zegt Leroy. `Mijn dochtertje was in Duinrell een paar keer gevallen.´ In de kindvriendelijke studio van de politie vertelt Hope hetzelfde verhaal. `Ik moest op bed gaan zitten en toen heeft hij mij overal geslagen. Ik probeerde tegen te stribbelen en hield mijn handen en armen voor mijn hoofd en gezicht, maar ik moest mijn handen wegtrekken´, citeert de rechter uit het politierapport. Niet waar, houdt Leroy vol. ...