Hij schreef `ongehoorde liedjes´ in de trein (Metronieuws Boeken)

Maarten Bogaers vond in de trein van Overveen naar Amsterdam -en vice versa- alle rust om zijn `ongehoorde liedjes´ van de afgelopen 30 jaar op te schrijven. 22 minuten. Zo kort duurt de treinreis van Overveen (thuis) naar Amsterdam (werk) en toch bleek het voor Maarten Bogaers precies lang genoeg. `Ik schreef elke ochtend een liedje op, en op de terugreis weer. In de trein vond ik de rust die ik nergens anders vond.` Schrijven in gedachten Met vier jonge kinderen en een drukke baan als bedrijfsanalist, ging hij op in de hectiek van alledag, tot hij op een goede dag dacht: Ik moet íets met die liedjes van mij. In het verleden zat Bogaers in een `rockende bluesband´ (`Jan-O-Jan, we waren ooit best bekend in Haarlem en omstreken`) en al sinds zijn studentenjaren schrijft hij, vooral in zijn gedachten. `Eigenlijk best wel zonde als het straks allemaal verdwijnt of wanneer ik het vergeet. Zeker nu ik kinderen heb, vind ik het toch wel bijzonder als ze later nog eens kunnen lezen wat hun vader heeft geschreven.` Tot zo´n twee jaar geleden las hij in de trein z´n krantje of keek hij dagdromend naar buiten terwijl het landschap veranderde van duinen naar weilanden tot de stad. En toen werd hij `ook zo iemand die telkens maar met die telefoon bezig is´. Maar geen Whatsapp, Tinder of Buienradar, want Bogaers schreef er een voor een zijn liedjes in. Veelal uit het hoofd en soms met behulp van `wat vodjes die door het huis zweefden of nog in mijn gitaartas zaten´. Het is hem meegevallen hoeveel hij nog herinnerde. Zelfs die allereerste liedjes, van dertig jaar terug. `Als ik dan een paar woorden hardop zei, kwam de rest vanzelf. Ik heb meer moeite gehad precies te herinneren wannéér ik het liedje heb bedacht.` Een treintraditie Het tikken van de liedjes in zijn iPhone werd een echte treintraditie. Waar zijn medepassagiers nipten aan hun coffee-to-go, verloor hij zich vier dagen per week 22 minuten lang, heen en terug, in de vele woo ...