Massale bomenkap voelt als onrecht (Telegraaf Games)

Tussen Nieuw Bergen en Arcen, in Noord-Limburg, is de provinciale weg omringd door eeuwenoude bomen. In de lente rijd je onder confettiwolken van jong groen, in de zomer wuift het loof als op zonnige impressionistische doeken. De herfst laat de bladerenarcade in koper- en goudtinten opvlammen, de winter toont de structuur van het grandioze takkengewelf pas goed. Jaar in jaar uit zag ik deze groene wachters langs de weg als een troostende wenk van de eeuwigheid: schoonheid die alles overleeft en alle zorgen nietig maakt. Maar sinds kort rijd ik er met de schrik om het hart en het benauwde besef van eindigheid, van afscheid. Ook daar is de boomslacht gaande.