Stadse Fratsen: Verliefd? (De Gelderlander Achterhoek)

We hebben de afgelopen jaren heel wat foto`s van hem - de zoon van mijn vriendin - voorbij zien komen. Aan het strand toen hij stage liep in Kaapstad. Op de scooter toen hij de langste was op een universiteit in Vietnam. In een boot gedurende zijn afstuderen in Paramaribo en recent nog op een voetbaltribune tijdens zijn rondreis door Colombia. Naast hem steevast een jonge vrouw met lang donker haar leunend tegen zijn schouder. Maar nooit was het dezélfde jonge vrouw die we in de camera zagen lachen. Dat de zoon van mijn vriendin in de smaak valt bij het andere geslacht is een understatement. Het zullen de looks zijn in combinatie met een vlotte babbel. Ik twijfel er niet aan of hij raakt, als het erop aankomt, de juiste toon. Het was ergens vorige week toen ik voor het eerst wat onrust voelde bij zijn moeder. Op dat moment kon ik het nog niet zo goed thuisbrengen. Ze had het er eerst ook niet over. Tot er opnieuw via de app een foto voorbij kwam, nu vanaf een strand met op de achtergrond de blauwer dan blauwe Golf van Mexico. ,,Is dat nou wéér diezelfde jonge vrouw`, vroeg ik en keek nog eens goed. Ze knikte. Uit Argentinië, vertelde ze. Ik wilde nog vragen waar uit Argentinië, maar wat maakt dat ook uit. Ze gingen nu samen op weg naar Mexico Stad. Die nacht had ze haar zoon aan de lijn gehad. Ben je verliefd, had ze gevraagd. Zijn antwoord is mij niet helemaal duidelijk. Wel heeft mijn vriendin nu al drie keer gezegd er niet aan te moeten denken dat hij zich straks bij zijn grote liefde in het land van Maxima vestigt: ,,Want straks zitten wij bij Robert ten Brink.` Een gedachte die inderdaad ongemakkelijk voelt. Gelukkig komt hij eind volgende week eerst thuis.