Bij ons in de Jordaan (Amsterdam Centraal)

Tussen de Wallenjungle en Pontsteiger waren we een jaar te gast in de Jordaan. Een mooi appartement in de rustige Driehoek. Haarlemmerplein, van Wees en heel veel openbaar vervoer om de hoek. De eerste dagen werden we wakker van de stilte en de vogeltjes. Geen rammelende staaltreinen van de Hoogovens, geen gillende toeristen en geen piepende trams. Een oase van rust. In mei leek de buurt wel een grote rozentuin met bloeiende geveltuintjes.Wij zullen de Jordaan missen. Vooral ons zaterdagse rondje naar de Lindengrachtmarkt, natuurlijk langs slager Louman, met steevast een plakje worst, en broodjes van de bakkersjongen bij Robbie. Bij Louman was het de kunst niet te vroeg te komen. De eerste lichting klanten kwam er vooral voor een ouderwets gezellig praatje. Maar, te laat was ook een uitdaging. Ondanks 8 medewerkers achter de balie staat de zaak bomvol. Genieten! Met tassen vol groente, kaas en nootjes, en natuurlijk het hele jaar door tulpen, was ons loopje een goed begin van elk weekend. Aan het einde van de middag ging wij regelmatig wijnproeven op de Brouwersgracht. Steevast stonden er drie mooie wijnen open voor de klanten uit de buurt. En, om de drie weken onder het genot van een goed glas whisky onder het mes bij de barber. De Jordaan heeft het allemaal. Wij huurden een appartement in een VVE-complex met strenge mede-bewoners. De meneer met wie de verhuizers de eerste dag dat wij er kwamen al meteen aan de stok kregen, maakte ook de laatste dag stampei over hoe de verhuizers hun werk deden. En, terecht. De bewoners van ons blok zorgen ervoor dat er geen fietsen in de binnentuin stonden, er geen afval in het trappenhuis lag, de plantjes er altijd goed bij stonden en de schaarse Airbnb gasten zich niet welkom voelden; ‘this is not a hotel’. Uiteraard wenste iedereen elkaar goedendag toe. Zelfs de vele expats onder ons dak leerden dat snel genoeg. En, het luidste verjaardagsfeestje stopte om klokslag 10 uur. Het is bedtijd… hier hielden d ...