Niemand zal zijn naam ooit kennen (Telegraaf Reiskrant)

Diep verscholen in het kreupelhout aan de rand van het Praambos kwam hij ter wereld. De Oostvaardersplassen schitterden in de lentezon. Met haar warme tong likte Moeder zijn vacht droog en met haar neus maande ze hem zachtjes om op zijn poten te staan. In die dagen dartelde het jonge hert door het woud, langs de oude paden van zijn voorvaderen.