Stadse Fratsen: Kerstkaart (De Stentor Achterhoek)

Nu ik er goed over nadenk komen er bij mij eigenlijk niet eens zo heel veel mensen over de vloer. Wekelijks een vrouw die de boel aan kant houdt, maar die komt altijd als ik er niet ben. Pas nog een vriend van me die de tuin doet. Soms mijn buurman. Wat langer geleden twee mannen die een boekenkast in elkaar zetten. En natuurlijk mijn vriendin, al ben ik meestal bij haar. Maar vorige week waren er op een avond ineens vier dames. Mijn vriendin en drie vriendinnen van haar. Mijn huis was de plek van samenkomst want ze gingen een verrassingsbezoek brengen aan mijn buurvrouw, die weer van alle vier een vriendin is. Met tussenpozen kwamen ze aangezet. Mijn vriendin als eerste. Voor de tweede werd een stoel aangeschoven en even later voor de derde ook. Ik maakte thee. Toen ik goed en wel weer zat zei de derde dame: ,,Gôh, de eerste kerstkaart is er al weer.`` Er staat inderdaad een kerstkaart op mijn schoorsteenmantel. Mij viel hij al niet meer op maar mijn vriendin had me er pas nog op gewezen. Kan misschien wel een keer weg, had ze er aan toegevoegd. Maar ik had er geen aandacht aan geschonken. De laatste vrouw kwam binnen. Ze bleef staan want ze wilde direct door naar de buurvrouw. Thee hoefde ze ook niet. Wel scande ze snel, zoals vrouwen dat dus kunnen, de woonkamer en zei: ,,Ze zijn vroeg dit jaar, de kerstkaarten.`` Ik pakte de kerstkaart van de schoorsteenmantel want ik begon me af te vragen wie de kaart ook al weer had gestuurd. Tante, natuurlijk. Tante was de enige die me vorig jaar over de post een kerstkaart stuurde. Dit jaar krijg ik er vermoedelijk geen een, want ze is er niet meer. Ik denk dat ik de kaart maar laat staan.