Het onschuldige plein (Metronieuws Tennis)

Ik zat in de vroege herfstzon op een stenen rand voor Rotterdam Centraal wat te genieten van het leven. Het is daar goed toeven op het plein voor het station. Het heeft een wereldse allure. Het is al met al een verdomd goed gelukt stationsplein. De mensen wandelen er, dat zie je in de rest van Rotterdam niet zo. Daar béént men. Maar het stationsplein nodigt uit tot wandelen. Misschien is het de warme kleur van de bestrating, misschien de uitnodigende glazen voorkant van het stationsgebouw zelf. Ik weet het niet. Maar voor een stationsplein, waar je haast verwacht, is het er ontspannen.