Kringloop (De Gelderlander Achterhoek)

Begrijp me goed, ik snap dat er situaties zijn waarbij mensen besluiten een rijtje boeken - of misschien wel een kast vol - de deur uit te doen. Dat ze de banden inpakken in een paar dozen en afgeven bij de kringloop. In geval van een verhuizing, om kleiner te gaan wonen. Of juist groter en dat een boekenkast niet zo goed past in het nieuwe onderkomen. Deze week kreeg ik een mailtje van een goede bekende uit Arnhem. Hij was tijdens een bezoek aan Doetinchem in de Catharinakerk beland bij een boekenmarkt. Tot zijn verrassing stuitte hij daar op een bundel columns van mijn hand, uitgegeven in 2014. `Moet een bestseller zijn geweest`, schreef hij erbij. Nou, een bestseller was het niet. De bedoeling was er 500 van te drukken. Omdat het drukken van 1.000 stuks amper duurder was, besloot de uitgever - deze krant - voor dat aantal te gaan. Uiteindelijk gingen er 350 van de hand. Voldoende om uit de kosten te komen. Maar er zijn er dus 650 over waarvan een aanzienlijk deel ligt opgestapeld in een hoek van mijn kledingkast op mijn slaapkamer. Pas nog overleefden ze ternauwernood een lekkage. De bundel lag te koop voor 1,50 euro, een bedrag dat mijn bekende grif betaalde. Toen hij het boekje opensloeg zag hij op de eerste bladzij een met hand geschreven zin. Inderdaad heb ik heel wat boekjes gesigneerd en daarbij een kort toepasselijk woordje geschreven. `Voor tijdens de raadsvergadering`, stond er. Een verwijzing naar iemand uit de Doetinchemse politiek, zoveel is duidelijk. Sterker, uit dit zinnetje denk ik te kunnen opmaken wie mijn bundel zonder al te veel scrupules achter de deur schoof bij de kringloop. Volgens mij is ze inderdaad iets groter gaan wonen. Ik vergeef haar.