Politieke column: Wat is er veranderd? (Amsterdam Centraal)

Jullie waren van me af, maar hier ben ik toch weer even. Ruim anderhalve maand geleden ging Amsterdam naar de stembus en maakte ik na acht jaar als volksvertegenwoordiger plaats voor jong talent. Een nieuw systeem met veel nieuwe mensen, dus deel ik graag mijn eerste indruk: wat is er veranderd? Voor mij persoonlijk is de grootste verandering dat ik niet meer wekelijks in het Tuinstadhuis zit te vergaderen. Ik heb ineens tijd voor andere dingen. Dat komt goed uit, want er verschijnen nieuwe prioriteiten op mijn pad, zowel zakelijk als privé. Toch is het nog steeds wennen: geregeld vraag ik me af of ik geen politieke vergadering vergeet.Neem bewoners serieus Het bloed kruipt natuurlijk waar het niet gaan kan. Zo bezoek ik geregeld lokale bijeenkomsten, om ter plekke pas te beseffen dat ik er politiek gezien helemaal niks mee hoef te doen. Ik ben er immers ‘gewoon’ als bewoner. Wel heb ik al een paar keer aan de bel getrokken bij ‘mijn’ D66-fractie in Stopera en stadsdeel, zoals over de toon van het OV-debat (neem bewoners serieus!) en de inbraakgolf rond het Sierplein. Tegelijk merk ik als kersvers oud-politicus dat ik niet meer vanzelfsprekend een rol heb in het politieke spel. Zo hoefde ik namens mijn partij voor het eerst in acht jaar geen krans te leggen tijdens Dodenherdenking. Die vrijheid heb ik aangegrepen om iets nieuws te bezoeken: de jongerenherdenking in De Meervaart. Een bijzondere bijeenkomst, waarbij de mobieltjes van alle aanwezigen samen het geluid lieten horen van het Smartphone Orchestra. Worstelen met procedures Dan de stadsdeelcommissie zelf: wat is daar in de praktijk anders aan? Bij mijn bezoek aan de allereerste vergadering viel me op hoe de commissie nog worstelt met procedures en de eigen rol. Het moet toch onbevredigend voelen om totaal geen budget te hebben (zeker voor de plannen die voortkomen uit online platform Stem van Nieuw-West) en advies te mogen geven over stedelijk beleid dat gaat over algem ...