Haperend lichaam laat Van Persie twijfelen (Sport1 Voetbal)

Wekenlang had Robin van Persie toegeleefd naar de bekerfinale. Iedere avond op tijd naar bed, iedere dag nauwkeurig op zijn voeding letten. Zelfs de geroutineerde topschutter aller tijden van Oranje, de man die in Engeland en Turkije gewend raakte om onder grote druk te presteren, voelde de spanning in de uren voor de finale tegen AZ (3-0) op zijn benen slaan. `Ik kan wel een heel stoer verhaal ophangen, maar het was wel zo.` Van Persie stapte zondagavond als laatste Feyenoorder het stadion uit. De bus stond al minutenlang met draaiende motor te wachten, want de winst van de KNVB-beker moest gezamenlijk gevierd worden in een restaurant. Van Persie had het echter razend druk met tal van interviews en vlak voor hij de bus instapte, ging hij ook nog op de foto met wat fans. Het was vooral de avond van Van Persie geworden, de man die de bekerfinale min of meer besliste met een gevoelig stiftje met zijn `verkeerde` rechterbeen. `De laatste weken stond alles in het teken van deze wedstrijd. Dat was een apart proces. Soms betrapte ik mezelf erop dat ik wegdroomde in mogelijke scenario`s. Dan moest ik echt tegen mezelf zeggen: snel vergeten, je moet voetballen en hard werken op het veld.` Zorgvuldig was Van Persie klaargestoomd voor de honderdste editie van de bekerfinale. Ruim zestien jaar topvoetbal heeft zijn sporen achtergelaten op het broze lichaam van de Rotterdammer. `Door de jaren heen heb ik wel wat tikken gehad, dat gaat je niet in de koude kleren zitten.` Van Persie, die op 6 augustus zijn 35e verjaardag viert, voetbalt al geruime tijd met pijn. `Dat is wel eens een `struggle`. Soms word ik moe van mezelf. Ik wil zo graag, ik wil overal bij zijn, maar ik moet soms gewoon een wedstrijd laten schieten. Dan hapert mijn lichaam. Het herstel duurt soms langer dan ik zou willen.` Het zorgt ervoor dat de pure voetballiefhebber openlijk twijfelt: nog een jaar doorgaan of stoppen? `Daar ga ik rustig over nadenken. Misschien speel ik nooit meer een hele wedstrijd, ma ...