Stadse Fratsen: Verbouwing (De Gelderlander Achterhoek)

Een vriend van ons heeft twee grachtenpanden in Amsterdam. Het ene had hij al en het andere kocht hij er pas bij. Een buitenkansje, begreep ik. Vooral omdat ze naast elkaar liggen. Het enige dat hij moest doen was een doorbraak tussen beide panden maken. Vandaar de verbouwing. Onze vriend is een man van uitersten: in de Achterhoek koestert hij zijn roots, in Amsterdam laaft hij zich aan de wereld. Een uitstekende combi, volgens hemzelf. Vandaar dat hij geen moment twijfelde zijn zwager - eigenaar van een klein Achterhoeks bouwbedrijf - te koppelen aan een mondaine architecte. Wel belegde hij snel een bouwvergadering. Want de architecte, gespecialiseerd in grachtengordelpanden, had wat twijfels geuit toen ze hoorde dat er timmerlui van ver achter Amersfoort kwamen. Bij zijn zwager zag-ie onuitgesproken ongemak en vrees voor een hittepetit op hakken die nog nooit een klauwhamer in handen had gehad. Hoe de bouwvergadering precies verliep weet ik niet. Maar ik stel me voor dat zij vroeg of ze groene thee kon krijgen toen onze vriend met een thermoskan koffie aan kwam lopen. Het kan ook zijn dat een bouwvakker, nadat-ie voor zichzelf een zware Van Nelle had gedraaid, haar de shagbuil aanbood met de woorden: ,,Mo`j ok?´´ En misschien dat zij orakelde over ornamenten uit de Gouden Eeuw. Toen was de vergadering afgelopen. De architecte en de zwager keken elkaar in de ogen, schudden de hand en dat was het. Later op de dag kreeg onze vriend telefoon van de architecte. ,,Wel vaklui´´, zei ze, na een gesprek over iets heel anders. En vlak voor de terugkeer naar de Achterhoek kwam zijn zwager nog in vier woorden terug op de architecte: ,,Bést een aardige vrouw.´´ Het komt vast goed met de verbouwing.