En…. iedereen was er! (InfoFrankrijk.com Nieuws)

Sinds een jaar of twee staat er op de gemeentegrens van mijn gemeente Chadron een dreigend bord met een artistieke moderne vormgeving. Maar de boodschap is duidelijk: `Mezenc Loire Sauvage´! Oppassen geblazen dus. Wolven en beren op uw pad, is wel het minste dat je verwacht.
En niet ten onrechte want het uitgestrekte grondgebied van mijn gemeente wordt doorsneden door de diepe kloven van de Gazeille en de Loire en heeft een woest en onherbergzaam karakter.

Het maakt ook dat de vijf enclaves waaruit onze gemeente bestaat, geïsoleerd van elkaar liggen. Men kent elkaar nauwelijks. De inwoners van Onzillon kennen mijn dorpelingen niet en dat er in Talobre nog maar twee huizen bewoond worden weet ook geen mens. Chabreyres wordt de `cote soleil´ genoemd, en Archinaud, dat weer aan de noordgrens ligt heeft hier weer als bijnaam de `windhoek´.
Toch is er één ding die al die gehuchten verbindt en dat is hun armzalige boeren geschiedenis van vallen en opstaan in het geweld van de strenge winters en droge zomers.

Daar word je soms met je neus op gedrukt zoals toen ik, anderhalf jaar geleden, net buiten het dorp Fernande tegenkwam. Ze was van slag, overstuur zelfs en gebaarde al naar me vanuit de verte.
De tractor van haar allang overleden man Gui was opeens op hol geslagen, met haar zoon erop, die nog net zijn vege lijf had kunnen redden.
Nou was dat wat overdreven, want Joel haar zoon, een forse vijftiger was er gewoon `zonder erg´ vanaf gesprongen.
Ik kreeg dan ook de indruk dat haar emoties vooral betrekking hadden op de onverwachtse ineenstorting van de oude familietractor, die nu vastgelopen ergens was geëindigd in een talud met wat braamstruiken. Een veel voorkomend beeld trouwens in onze gemeente, want op willekeurige plekken staan dit soort agrarische `monumenten´ naar het lijkt, voor eeuwig geparkeerd.