Bayonetta (Switch) (GameQuarter)

Het is opzienbarend dat weinig hedendaagse actiegames het niveau van Bayonetta weten te halen. PlatinumGames´ ultrasnelle hack ´n slasher uit 2009 tapt uit hetzelfde vaatje als Devil May Cry en Ninja Gaiden, maar doet hier cinematografisch en gameplay-technisch een aantal scheppen bovenop. Enkel in het vervolg op de Wii U moet de game zijn meerdere erkennen, maar anders is het ook op de Switch nog steeds een fantastische ervaring. Bayonetta voor de Nintendo Switch is eigenlijk precies wat de naam doet vermoeden: een port van de fenomenale, maar inmiddels wat oudere game. Wie de game destijds heeft gemist en nu over de streep is getrokken door de aantrekkelijke bundel met Bayonetta 2 staat een actievol avontuur te wachten. De heks, wiens haar dient als een strakke outfit én als magische wapens, is nog net zo snel en gevaarlijk als voorheen. Met afzonderlijke knoppen voor stoten, trappen en schieten maken spelers simpele, maar soms onnavolgbare bewegingen die van het scherm afspatten. Tel daarbij een net zo onnavolgbaar verhaal, bombastische muziek en dynamische levels bij op, en je hebt de kern van de game te pakken. Dansend door de tijd Deze snelheid gaat gepaard met een gevoel van totale controle. Bayonetta zelf bestuurt vloeiend, de camera zit zelden in de weg en ontwijken gebeurt op het moment dat je dat wilt. Deze ontwijkmanoeuvre vormt eigenlijk de hoeksteen van de game, omdat ontwijken op exact het juiste moment de tijd vertraagt, waarna spelers los kunnen gaan op welke heilige wezens er nu weer uit de andere dimensie opduiken. Het zorgt er ook voor dat de game op de meest intense momenten te overzien blijft en Bayonetta al dansend op haar hakken even de ruimte opzoekt. Dit zorgt voor een ontzettend fijn gevoel van `flow´, waardoor het bijna jammer is als het spektakel wordt stilgelegd voor een tussenfilmpje. Over het algemeen wordt dit ingeleid door een waanzinnige climax van het laatste gevecht, waarbij de heks een groot monster uit haar haardos ...