Advocaat heeft zelfde voorgevoel als bij Oranje (Metronieuws Wielrennen)

Op het kunstgrasveld van Het Kasteel stond maandagochtend een zwart Michelinmannetje. De capuchon van zijn gewatteerde jas ver over zijn hoofd getrokken en handen diep in de mouwen teruggetrokken, terwijl de windvlagen en slagregen tegen zijn gezicht sloegen. Dat doe je als 70-jarige trainer niet voor je plezier, zou je denken, maar Dick Advocaat geniet er juist van. `Het was wel heel erg koud`, lacht Advocaat, vlak nadat hij heeft geklaagd over de temperatuur in de perskamer van Sparta. `Maar ik word sowieso gelukkig van trainen, anders zit ik de hele dag thuis. Het is erg leuk om met zo´n groep te werken en te kijken hoever we kunnen komen.`  Schreeuwen De ex-bondscoach keert dinsdagavond tijdens de inhaalwedstrijd tussen zijn Sparta en Vitesse terug in de Eredivisie. In de tweede seizoenshelft moet Advocaat de Rotterdammers, nu op de voorlaatste positie op de ranglijst, voor degradatie behoeden. De laatste training greep hij aan om op de voor hem typerende wijze de boel nog even goed op scherp te zetten. Bijna bij elk balcontact van zijn spelers schreeuwde hij de longen uit zijn lijf. De ene keer positief (`Wat een lekker bal zeg!´), de andere keer iets minder lovend (`Zo´n pass kan toch niet!?´). `Zoals je tijdens de training hebt kunnen zien is de beleving terug in de ploeg. Die was zo goed als helemaal verdwenen en dat is ook niet vreemd als je wedstrijd na wedstrijd verliest. Dan verdwijnt het vertrouwen en de strijd. De manier waarop de groep traint is voor mij wat dat betreft een belangrijke indicatie. Ik vind het heel positief dat er nu weer met beleving wordt getraind. Dat heb ik geprobeerd terug te krijgen door bepaalde oefenvormen toe te passen en met die gasten te praten. Ik heb ze duidelijk gemaakt dat ze echt wel aardig kunnen voetballen, omdat ze anders niet in de Eredivisie zouden rondlopen. Bovendien hoef je geen wereldploeg te hebben om tot een goed resultaat te komen. Met strijd en beleving kun je al een heel eind komen. Maar ik ...