Stadse Fratsen: Engelenbak (De Gelderlander Achterhoek)

De volgende morgen, onze deur zat nog dicht, dachten we dat we slecht gedroomd hadden. Dat was maar even want toen stopte de journalist van de krant met piepende remmen - hij was op de fiets - voor ons. Hij stapte af en keek wat onderzoekend rond. Of er ergens een briefje hing of zo, zo leek het wel. Maar er hing geen briefje. Vroeger kwam die journalist bij ons wel eens een biertje drinken. Tegenwoordig niet meer. Heeft verkering, hoorden we laatst iemand zeggen. Misschien wordt ie gewoon oud, dachten wij. Of voelde hij zich bij ons toch niet helemaal thuis. Hoe dan ook, toen hij voor ons stopte, wisten we dat het geen nachtmerrie was. De baas was dood en de journalist had dat gehoord. In de vooravond kwam de journalist weer voorbij gefietst. Dit keer kneep hij in de remmen omdat iemand hem aanhield en even met hem praatte. Het terras was op dat moment bomvol. Allemaal stamgasten. Iedereen was er. Behalve de baas. Gisteren is afscheid genomen van de baas. Zijn kist hebben ze op het biljart in die andere kroeg van hem gezet. Begrepen we wel. Hij woonde daar ook. Maar we waren wel een beetje jaloers. Nu kijkt de baas van boven op ons neer. Vanuit de echte Engelenbak. Hij heeft er vast al een rookruimte ingericht. En met wat vrienden het glas geheven. Tot in de eeuwigheid.