Stadse Fratsen: Rooilijn (De Gelderlander Achterhoek)

Ik wil u niet vermoeien met wat een rooilijn is. Maar ik moet het er even over hebben. De aanleiding is een gesprek tussen twee vrienden van me, oud-collega`s die al jaren met pensioen zijn. Ik trof ze op een terras. Aanvankelijk verliep de conversatie vredig. Op de achtergrond speelde een bandje.  Hoe het gesprek op de rooilijn kwam, weet ik niet. Misschien begon ik over het gebouw - het Gelderlanderpand aan de Grutstraat waar we ooit alle drie samen in hadden gewerkt - dat mogelijk wordt gesloopt.  Ik ben tegen sloop. Goed uitleggen kan ik dat niet, want een heel mooi gebouw is het niet. De oud-collega naast me zal het een zorg zijn. ,,Gooi maar plat en maak er een mooi terras van.`` Wat hem betreft kunnen er niet genoeg mooie terrassen zijn in de stad. De derde, degene die er verstand van heeft, vindt de cultuurhistorische waarde van het pand beperkt. Maar wijst wel op iets anders: ,,De rooilijn wordt doorbroken bij sloop. En dat verstoort het middeleeuwse stratenpatroon.``  De woorden rooilijn en stratenpatroon doen iets knappen bij de voorstander van een terras. ,,Donder op met je rooilijn.`` De ander brengt naar voren dat je sloop van een pand met argumenten moet onderbouwen. ,,Ik sla je dadelijk voor je bek``, luidt het antwoord. ,,Vergeet niet dat een rooilijn...``, vervolgt de ander.  Ik keer me af van de ruzie. Het is een variant van een woordenwisseling die ik al tientallen malen hoorde in de jaren dat ik met deze mannen aan een toog zat.  Ineens is de ruzie voorbij. De mannen staan op, nemen afscheid van mij, en gaan samen naar een ander café. Ik kijk ze na. En maak me pas zorgen als ze elkaar niet meer in de haren zitten.