Column Michael Boogerd: Terug naar Limburg (Telesport Wielersport)

Wanneer je bij de landelijke top behoort, dan is je palmares niet compleet zonder een nationale titel. Voor mij is het Nederlands kampioenschap op de weg nog altijd een van de belangrijkste koersen van het jaar. Het dragen van de prachtige rood-wit-blauw kampioenstrui vind ik een van de mooiste prijzen. Daarom verwondert het mij dat sommige profs quasi nonchalant hun schouders ophalen voor het NK. Ik kan me nog herinneren hoe zielsgelukkig ik was toen ik in 1997 in Meerssen op de Raarberg voor het eerst de nationale titel veroverde. Samen met de Dauphiné (waarin ik destijds vierde werd) was het NK mijn hoofddoel in die periode. Ja, dus nog belangrijker dan de Tour de France. Ik was in die Ronde van Frankrijk dan ook al een beetje minder, maar ik had wel de kampioenstrui om mijn schouders. Later heb ik die trui nog twee keer veroverd.Wanneer ik terug denk aan mijn carrière, dan hebben eigenlijk alle goede renners uit mijn generatie het rood-wit-blauw gedragen. Dat geeft ook aan dat iedereen dat NK belangrijk vond.Ik kan het daarom ook moeilijk begrijpen dat de laatste jaren diverse landelijke toppers de nationale titelstrijd links laten liggen. Al hebben ze wel een punt dat de KNWU tegenwoordig wel heel vaak voor een vlak parcours kiest. Het NK hoeft niet altijd op een selectieve omloop plaats te vinden, want in mijn jaren had een wereldsprinter als Jeroen Blijlevens toch ook minimaal een keer in zijn carrière een parcours moeten hebben waarop hij het rood-wit-blauw had kunnen veroveren.Nu met Ootmarsum, Emmen, Goeree-Overflakkee en Montferland wordt er al meerder jaren voor vlakkere omlopen gekozen. Niet het parcours waarop onze huidige toppers Tom Dumoulin, Robert Gesink, Steven Kruijswijk, Bauke Mollema en Wout Poels direct kansen hebben.Automatisch verlang je dan naar een NK-parcours in Zuid-Limburg, omdat je daar nu eenmaal de meest selectieve parcoursen kunt uitzetten. Ik heb begrepen dat er in Valkenburg wordt gedacht om een NK op de C ...