Afscheid Makhoukhi in Zwolle (OnsOranje)

120 keer trok hij het Oranje-shirt aan. 120 keer het Wilhelmus. 120 keer kippenvel. "Ik vond het bijzonder om voor het Nederlands team te mogen spelen. Steeds weer. Dat verandert niet." Net als het dragen van de aanvoerdersband, die van 2005 tot 2014 stevig om zijn arm zat. "Iedere keer als ik die band omdeed, maakte mij dat nog een beetje meer trots." Terug naar 2003. Een zaalvoetballeven geleden. Een jonge Samir maakt voor het eerst zijn opwachting in Oranje. Omringd door spelers als Maarten Frankfort, Dick Hulshorst, Patrick Thomassen en de huidige bondscoach: Max Tjaden. Van Argentinië tot China Hij reisde met het team de hele wereld over. "Ik ben op zoveel mooie plekken geweest. Van Argentinië tot China. Heb veel landen gezien, verschillende culturen meegemaakt. Ik weet nog dat we in Brazilië een keer naar een rivier gingen, waar zoet en zout water samen kwamen. Heel bijzonder. Het reizen - en het ontmoeten van zoveel verschillende mensen - was voor mij echt een bonus." Terugkijkend op zijn rijke zaalvoetballoopbaan valt meerdere malen het woord. Trots. Het is het gevoel dat past bij zijn statuur. En bij zijn statistieken. 120 interlands, 47 doelpunten. "Net geen vijftig. Maar ik ben er meer dan tevreden over. Ik ben ook benoemd tot bondsridder van de KNVB. Vond ik ook een hele eer." Hoogtepunt Voor de huidige speler van Eredivisionist WSV/Shoepimp uit Apeldoorn is het niet lastig de hoogtepunten te filteren. "In 2005 speelden we in Tsjechië het EK en dwongen we de A-status af bij het NOC*NSF. Dat was een mooi moment. Net als de wedstrijd tegen Bosnië in 2013. Toen we ons in Almere via de playoffs plaatsten voor het EK van 2014. Prachtig was dat." Het leven is tegenwoordig anders ingevuld. De aanvoerder van weleer vervult ook buiten de lijnen een voortrekkersrol in het project ‘De Graafschap helpt scoren’, voor vroegtijdige schoolverlaters. Academie in Apeldoorn ...