Met zijn fietsenrek kijkt hij me stralend aan (Het Parool Kunst)

Toen hij twee was, begon het wrikken. Met zijn vuist in zijn mond wist hij nog net een half verstaanbaar zinnetje te produceren. `Kwijk mwam, ik web un wiebeltand!`Telkens stelde ik mijn oudste teleur. Zijn melktandjes zaten betonvast in z`n kaak. Hij moest nog even wachten. `Maar woe lang dan?` wilde hij steeds weten. `Wanneer wen ik eindelijk oud?`Gek is het, dat verlangen naar oud worden als je